| 1 |
Guoja skraucs [!] iz sātu nu dorba, – |
Goja skraŭćś iz satu nu dorba, – |
Szedł krawiec do domu z roboty, |
|
|
|
|
| 2 |
guoja pa ceļu, jam aršins dzelža rūkā, jis īt acaspīzdams [atzaspīzdams] kai ar viezeņu i verās, ka atīt vylks jam pretim. |
goja pa cielu, jam arszins dzielża rukâ, jis it aca-śpizdams kaj ar wiezieniu i wieras, ka at-it wyłks jam prietim. |
szedł drogą, miał arszyn żelazny w ręku, szedł opierając się jak na lasce i widzi, że idzie wilk naprzeciw. |
|
|
|
|
| 3 |
Jam navā kur izbēgt i vylks nabāg nu juo, saguoja vīnu vītu i stuov vīns pet [pret] vīnu pretim i vylks nagrīž ceļa. |
Jam nawa kur iz-biagt’ i wyłks nabag nu jô, sa-goja winu witu i stow’ wins piet’ winu prietim i wyłks nagriż ciela. |
Ani on niema gdzie uciec, ani wilk nie ucieka od niego, zeszli się w jedno miejsce i stoją jeden przed drugim i wilk nie usuwa się z drogi. |
|
|
|
|
| 4 |
Soka tys skraucs iz vylku: „A kū? |
Soka tys skraŭćś iz wyłku: „A ku? |
Mówi ten krawiec wilkowi: „A co? |
|
|
|
|
| 5 |
tu ar šū veiktīs gribi, ka tu ceļa nagrīz? ... |
tu ar szu wiejktiś gribi, ka tu ciela nagriź?... |
ty chcesz się boruchać, skoro się z drogi nie usuwasz? |
|
|
|
|
| 6 |
Nu, paga cikom tev syltu kažuceņu sašyuskys, nūjimškys māru cik vajaga gara, cik plota!” – |
Nu, paga cikom tieŭ syłtu każucieniu sa-szyŭszkys, nu-jimszkys maru cik wajaga gara, cik płota!” – |
Dobrze, zaczekaj, aż ci kożuszek ciepły uszyję i miarę wezmę, wiele trzeba długości, wiele szerekości!” – |
|
|
|
|
| 7 |
Aizguoja nu pakalis, miereškys jau kažuceņu tagad! |
Ajz-goja nu pakaliś, miereszkys jaŭ każucieniu tagad! |
Zaszedł z tyłu, miarę brać na kożuszek, |
|
|
|
|
| 8 |
Jis tī, miereidams, i aptyna asti stipri ap rūku, – |
Jis ti, mieriejdams, i ap-tyna aśti stipri ap ruku, – |
mierząc, obwinął ogon mocno koło ręki, – |
|
|
|
|
| 9 |
a jis beja pastipris cylvāks, – |
a jis bieja pastipris cyłŭaks, – |
a był to silny człowiek, – |
|
|
|
|
| 10 |
i suoka ar tū aršinu sist jam par golvu. |
i sôka ar tu arszinu siśt’ jam par gołwu. |
i zaczął tym aryszem buć go po głowie. |
|
|
|
|
| 11 |
Ka tys vylks grib giut aiz rūkys, kūst, to jis ar aršinu par golvu; |
Ka tys wyłks grib giŭt’ ajz rukys, kuśt’, to jis ar arszinu par gołwu; |
Skoro wilk chce go chwycić za rękę, to on go arszynem po głowie, |
|
|
|
|
| 12 |
syta, syta, cikom jau smadzeni izleida jam uora, jis suoka ar asni pliutēt i skraučam acs aizpliutēja, a skraucs vēļ stypruok syta jū par tū. |
syta, syta, cikom jaŭ smadzieni iz-lejda jam ora, jis sôka ar aśni pliŭtiet’ i skraŭczam aćś ajz-pliŭtieja, a skraŭćś wial styprok syta ju par tu. |
bił, bił, aż mózgi mu wylazły, dopiero zaczął krwią drz... i krawcowi oczy zadrz..., a krawiec jeszcze mocniej bije go za to. |
|
|
|
|
| 13 |
Vylks kai sazastīpe kai bēgt paceļu, tai aste palyka ap rūku apteita i atryuka ar vysu pirškauli, a jis i nūskrēja voi tuoli, voi tivi, tys vylks jau, i soka tai skrīdams: |
Wyłks kaj saza-śtipia kaj biagt’ pacielu, taj aśtia pa-łyka ap ruku ap-tiejta i at-tryŭka ar wysu pirszkaŭli, a jis i nu-skriaja woj toli, woj tiwi, tys wyłks jaŭ, i soka taj skridams: |
Wilk wyciągnął się jak długi uciekać, tylko ogon został koło ręki obwinięty i oderwał się z całym kuprem, a wilk pobiegł i mówi tak biegnąc: |
|
|
|
|
| 14 |
„Vot, kaids sylts skrauča kažuceņč [kažuceņš]! |
„Wot, kajds syłts skraŭcza każucieńcz! |
„Ot, jaki ciepły kożuszek krawca! |
|
|
|
|
| 15 |
Naīškys jau nikod veiktīs ar skrauci! |
Naiszkys jaŭ nikod wiejktis ar skraŭci! |
Nie pójdę już nigdy z nim się mocować! |
|
|
|
|
| 16 |
I bārnu bārnim pascieškys [pasacieškys], kab naiztikt skrauča, ka sateikškūšš! |
I barnu barnim pa-ścieszkys, kab naiz-tikt’ skraŭcza, ka sa-tiejkszkuszsz! |
I wnukom powiem, żeby krawca nie ruszyli jak go spotkają!” |
|
|
|
|