Kdz.23. (121-122)

Tekst źródłowy


Nazwa
Kdz.23. (121-122)
Typ
pieśń
Komentarz
Ulanowska 1892
Dostęp
public
Język
łatgalski









Pozycja Transliteracja Ortograficznie Tłumaczenie PL Tłumaczenie EN Fonetyka Komentarz
1 Avīšas, upenis, vys jiudiņs apjēme Āwiszas, ūpienis, wys jīudińs āpjemia Maliny, czarne porzeczki, wszystko woda objęła,
2 Maņ jaunu tāvs ar muoti pi veira atdeve, Mań jāunu tāus ar mōti pi wiējra āt-diewia, Mnie młodą ojciec z matką za mąż oddali,
3 Atdūdamas pīsaceja cīmā nastaiguot, Āt-dudamas pīsacieja cīma nāstajgot, Oddając przykazali w gości nie chodzić,
4 Cīmā nastaiguot, kuoju nalauzēt. Cīma nā-stajgot, kōju nā-łauziat. W gości nie chodzić, nóg nie łamać.
5 Dzeivuoju es gadeņu, dzeivuoju es ūtru, Dziējwoju eś gādieniu, dziējwoju eś ūtru, Żyłam ja roczek, żyłam ja drugi,
6 Iz treša gadeņa sajēmu laidu [taidu] pruoteņu, Iz trēsza gādienia sājemu łājdu protieniu, Na trzeci roczek powzięłam taką myśl,
7 Pazamēšu por dzaguzi, skrēju iz tāva sada Pāzamiēszu por dzāguzi, skriēju iz tāwa sadā Stałam się za kukułkę, poleciałam do ojca sadu.
8 Es kiukuoju tāva sadā ar zēleigu [žēleigu] bolsu, Eś kīukoju tāwa sadā ar zēlejgu bōłsu, Ja kukałam w ojca sadzie (z) żałośnym głosem,
9 Može maņ muote izdziers, brūkast vuoreidama. Może mań mōtia īz-dzierś, brukaśt’ woriejdama. Może mnie matka usłyszy śniadanie gotując.
10 Muote brūkast izvuoreja, mane naizdzierdze [naizdzierde]; Mōtia brūkaśt’ īz-worieja, mania na-iz-dzierdzia; Matka śniadanie zgotowała, mnie nie posłyszała!
11 Eskiukuoju [es kiukuoju] tāva sadā ar zēleigu [žēleigu] bolsu, Eś-kīukoju tāwa sadā ar zēlejgu bōłsu, Ja kukałam w ojca sadzie (z) żałośnym głosem,
12 Može maņ muosa izdziers siņcis slauceidama, Może mań mōsa iź-dzierś sińcis słāuciejdama, Może mię siostra usłyszy sień zamiatając,
13 Muosa siņcis izslauceja, maņ naizdzierde! Mōsa sińcis īz-słaucieja, mań nāizdzierdia! Siostra sień wymiotła, mnie nie posłyszała!
14 Es kiukuoju tāva sadā ar žēleigu bolsu, Eś kīukoju tāwa sadā ar żēlejgu bōłsu, Ja kukałam w ojca sadzie (z) żałośnym głosem,
15 Može maņ vacuokijs bruoļs izdziers zyrgus ganeidams, Może mań wācokijs brōls īz-dziers zȳrgus gāniejdams, Może mię starszy brat usłyszy konie wypędzając,
16 Bruoleic [bruoleits] zyrgus pīganeja, mane naizdzierde! Brōlejc zȳrgus pī-ganieja, mānia nāiz-dzierdia! Bratek konie wypędził, mnie nie posłyszał!
17 Es kiukuoju tāva sadā ar žēleigu bolsu, Eś kīukoju tāwa sadā ar żēlejgu bōłsu, Ja kukałam w ojca sadzie (z) żałośnym głosem,
18 Može maņ jaunuokijs bruoļs izdziers Może mań jāunokijs brōls īz-dziers Może imię młodszy brat usłyszy
19 Pa sada staiguodams, putnus saudeidams. Pa sada stājgodams, putnus sāudiejdams. Po sadzie chodząc, ptaki strzelając.
20 Pavaicuoja uz vacuokū: voi saut, tū dzaguzi? Pāwajcoja uz wācoku: woj sāut’, tu dzāguzi? Spytał starszego: czy zastrzelić tę kukułkę?
21 Paga, bruoleit, nasaut, može myusu muosa? Pāga, brōlejt, nā-saut’, może mȳusu mōsa? Poczekaj, braciszku, nie strzelaj, może nasza siostra?
22 Ka tu myusu muosa, skrīņ uz myusu sāta, Ka tu mȳusu mōsa, skriń uz mȳusu sāta, Jeśliś ty nasza siostra, leć do naszej chaty,
23 A ka čyra dzaguze, skrīņ uz zaļu mezu [mežu]! A ka czȳra dzāguzia, skrīń uz zālu miēzu! A jeśliś szczera kukułka, leć do zielonego lasu!
24 Ka es skrēju par mežim, vysi mežy [meži] leika, Ka eś skriēju par miēżim, wȳsi miēży lējka, Kiedy ja leciałam przez lasy, wszystkie lasy chyliły się,
25 Ka es skrēju par teirumu, vyssteirums [vyss teirums] zaļš palyka, Ka eś skriēju par tiējrumu, wȳsstiējrums zālsz pāłyka, Kiedy ja leciałam przez pole, wszystko pole zielone stało się,
26 Poš lobam kūkam Dīvs nadeva [nadeve] lopu, Posz łōbam kūkam Dīus nā-diēwa łōpu, Samym lepszym dzewom Bóg nie dał liści,
27 Poša eistoa radņa mane napazyna. Pōsza ējstoa rādnia mānia nā-pazȳna. Sama rodzona rodzina mnie nie poznała.