Fraszki 13 (481 – 482)

Type: bajka

Comment: Ulanowska 1895

Access: public

Phrases

Orthographic	Translettering	Translation (PL)
Bieja sajmijniks, –	Beja saimīnīks, –	Był gospodarz,
jis ni ciszi wacs, ni jaŭns, taj wial puś myŭża cyłŭaks, –	jis ni cīši vacs, ni jauns, tai vēļ pusmyuža cylvāks, –	ani bardzo stary, ani młody, – jeszcze półwieczny człowiek, –
a jis ap-załajdia i nagrib strodot’ niko!	a jis apzalaide i nagrib struoduot nikuo!	ale opuścił się i nie chciał pracować!
Gul jis, gul iz witys i ajza-gribiejś aśt’, a tak kaj dorba na strodoja, nikas jam aśt’ i nadud’!	Guļ jis, guļ iz vītys i aizagribējs āst, a tak kai dorba nastruoduoja, nikas jam āst i nadūd!	Leży on, leży na łóżku i zachciało się mu jeść, a tak jak roboty nie robił, tak nikt mu jeść nie daje!
Nu, soka, szys mierszkys jaŭ ziamia!	Nu, soka, šys mierškys jau zemē!	No, mówi, umrę już!
Gul jis i namierś ziamia, a aśti gribiejś!	Guļ jis i namiers zemē, a āsti gribējs!	Leży nie umiera, a jeść się chce!”
Diŭs riadź, ku jaŭ dariet ar ju?...	Dīvs redz, kū jau darēt [dareit] ar jū?...	P. Bóg widzi, co tu robić z nim?...
Pi-siń stricziejti piejragu i pa griźtim iz-łajż jaŭ iz jô prietim wiersum.	Pīsīņ [pīsīn] stričeiti peirāgu i pa grīztim izlaiž jau iz juo pretim viersum.	Przywiązuje na sznureczku kukiełkę i po stragarzach spuszcza ku niemu.
Jis paplesz aćś, wieras, ka piejrags, –	Jis paplēš acs, verās, ka peirāgs, –	Otwiera on oczy, widzi kukiełkę, –
nu, jis snazas, grib da-śniagt, a Diŭs wyss pałajż i at-raŭn, pałajż i at-raŭn, –	nu, jis snazās, grib dasniegt, a Dīvs vyss palaiž i atraun, palaiž i atraun, –	sięga, chcę dosięgnąć, a p. Bóg wciąż spuści i cofnie, spuści i cofnie, –
jis snazas, giŭsta, a nawar sa-giŭt’!	jis snazās, giusta, a navar sagiut!	on sięga, chwyta, a nie może uchwycić!
Jaŭ Diŭs i dałajż kłotu, a sa-giŭsta, a sa-giŭt’ nawar!	Jau Dīvs i dalaiž kluotu, a sagiusta, a sagiut navar!	Już p. Bóg blizko spuszcza, ale złapać nie można!
Ka jis jaŭ pi-kusa, tułajk Diŭs da-łajdia jam, ka jis kimusu at-kudia i tiŭleń at-rowia nu jô.	Ka jis jau pīkusa, tūlaik Dīvs dalaide jam, ka jis kimusu atkūde i tiuleņ atruove nu juo.	Skoro się zmęczył, wtedy p. Bóg pozwolił mu kąsek odgryźć, ale zaraz i cofnął kukiełkę.
Jis soka: „Ok Diwień, Diwień, i-dud’ tu mań i wial at-kuśt’!”	Jis soka: „Ok Dīveņ, Dīveņ, īdūd tu maņ i vēļ atkūst!”	On mówi: „och Boże, Boże, daj ty mi jeszcze ukąsić!”
Diwień par szaltim, wial jam i-diewia at-kuśt’!	Dīveņ par šaļtim, vēļ jam īdeve atkūst!	Bóg po chwili, jeszcze mu dał ukąsić!
Jis soka: „Aj kajds łobs bieja!	Jis soka: „Ai kaids lobs beja!	On mówi! „Ach, jakie to dobre było,
eś i wysu ap-astu!”	es i vysu apāstu!”	zjadłbym wszystko!” –
A Diŭs jam dałajż i at-raŭn, –	A Dīvs jam dalaiž i atraun, –	A p. Bóg spuszcza i cofa, –
nuza-mucieja głużi, ka jam krakłys słapnys nu-świejda nu świdru.	nūzamūceja gluži, ka jam krāklys slapnys nūsveida nu svīdru.	zmęczył się zupełnie, aż się zapocił i koszula była mokra od potu.
Nu, wot Diŭs da-łajdia jaŭ jam, kab jis ap-astu wysu, a jis soka taj:	Nu, vot Dīvs dalaide jau jam, kab jis apāstu vysu, a jis soka tai:	Wtedy p. Bóg spuścił kukiełkę i pozwolił zjeść wszystko, a on mówi tak:
„Ak, paldis Diwam, kocz pira i mugora słapnia nuświejdusia, wyss ajz-jeżu druścieniu!”	„Ak, paļdis Dīvam, koč pīra i mugora slapne [slapni] nūsveiduse, vys aiziežu drusceņu!”	„Ach, dzięki Bogu, choć łeb i grzbiet mokry, spociłem się, ale zjadłem troszeczkę!” –
A Diŭs at-soka taj iz ju: „Wot cyłŭaks, na-gribadams majzis pielniet’, tu aca-guli miert’ ziamia!	A Dīvs atsoka tai iz jū: „Vot cylvāks, nagribādams maizis peļnēt [pelneit], tu acaguli [atzaguli] miert zemē!	A p. Bóg odpowiada mu tak: „Ot, człowieku, nie chciałeś na chleb zarabiać i położyłeś się, żeby umrzeć!
A tu i na-numyri i aśt’ ajza-gribieji i cik tieŭ muku bieja, cikom tu daboji ito piejraga!	A tu i nanūmyri i āst aizagribēji i cik tev mūku beja, cikom tu dabuoji ītuo peirāga!	A tyś nie umarł i jeść ci się zachciało i musiałeś się namęczyć, aż dostałeś tą kukiełkę!
Pa-strodosi da świdra, taj i pa-jeśsi da siejtu i wasałs byŭsi, a biez łajka nanumiersi ziamia!”	Pastruoduosi da svīdra, tai i paiessi da seitu i vasals byusi, a bez laika nanumiersi zemē!	Pracuj do potu, to będziesz jeść do syta i zdrów będziesz, a bez czasu nie umrzesz!