Fraszki 17 485 – 486 (Ap divi italiś).

Type: bajka

Comment: Ulanowska 1895

Access: public

Phrases

Orthographic	Translettering	Translation (PL)	Translation (EN)	Morphology	Phonetic	Comment
Bieja diwi italis i taj winaj ciszi bieja griŭts dziejwot’, ka bieja moza sajmia, na bieja kam strodot’.	Beja divi ītalis i tai vīnai cīši beja griuts dzeivuot, ka beja moza saime, nabeja kam struoduot.	Były dwie bratowe i jedna z nich miała ciężkie życie, gdyż w chacie rodzina była nieliczna i nie było komu pracować.
Jej at-skriń iz satu, pa-strodoj dorbu, nu satys skriń iz tiejrumu plaŭt’ i otkon nu tiejrumu skriń iz satu.	Jei atskrīņ [atskrīn] iz sātu, pastruodoj dorbu, nu sātys skrīņ [skrīn] iz teirumu pļaut i otkon nu teirumu skrīņ iz sātu.	Ona przyleci do chaty, porobi robotę, z cbehaty leci na pole żąć i znowu z pola leci do chaty...
Ajz-it jej tymss i pa-lić jej biernieńcz tiejrumâ!	Aizīt jei [jai] tymss i palīc [palīcs] jei [jai] bierneņč [bierneņš] teirumā!	Sciemniło się i zostało jej dzieciątko w polu!
I-godoj jej, ka nawa barna satâ, nu-tak jej atpakal iz tiejruma i at-run soŭu bierniniu, ka engieliszi lejgoj ju załtâ szyŭpielejtȋ, ar załta obielejti kajrinoj i dzid lejgodami:	Īguodoj jei, ka navā bārna sātā, nūtak jei atpakaļ iz teiruma i atrun sovu bierniņu, ka engelīši leigoj jū zalta šyupeleitī, ar zalta obeileiti karinoj i dzīd leiguodami:	Przypomniała sobie, że niema dziecka w domu, bieży na pole i znajduje, że dzieciątko jej aniołkowie huśtają w złotej kołysce, złotem jabłuszkiem bawią i śpiewają huśtając:
„Uciej, lulej, ajzmierstys biernieńcz motaj!” –	„Ucej, lulej, aizmierstys bierneņč [bierneņš] muotei!” –	Husiu, lulu, zapomniane przez matkę dzieciątko!” –
Ka da-tiecieja motia, to atdiewia jej tu bierniniu ar wysu szyŭpielejti i ar obielejti.	Ka datecēja muote, to atdeve jej [jai] tū bierniņu ar vysu šyupeleiti i ar obeleiti.	Skoro matka przybiegła, to oddali jej to dziecko z kołyską i z jabłuszkiem.
Wot taj utraj italaj trejk żał, –	Vot tai ūtrai ītaļai treik žāl, –	A tej drugiej bratowej zazdrość, –
pa-jem jej soŭu barnu, nu-nas iz tiejrumu i pa-mat ti, at-skriń iz satu, strodoj dorbu, strodoj i soka jej taj:	pajem jei sovu bārnu, nūnas iz teirumu i pamat tī, atskrīņ [atskrīn] iz sātu, struodoj dorbu, struodoj i soka jei tai:	bierze ona swoje dziecko, niesie w pole i zostawia tam, – przybiega do domu, robo robotę i mówi tak:
„Ok, kaj mań dorba daŭdź! i biernieńcz muns pałyka, niejkod skrit’ pakala!”	„Ok, kai maņ dorba daudz! i bierneņč [bierneņš] muns palyka, neikod [nikod] skrīt pakaļa!”	„Och, jak u mnie dużo roboty! i dzieciątko moje zostało, niema czasu lecieć po nie!”
Nu-skriń jej zam wokora pakal i atrun ka barnu lejgoj wałni i klidz lejgodami:	Nūskrīņ [nūskrīn] jei zam vokora pakaļ i atrun ka bārnu leigoj valni i klīdz leiguodami:	Bieży ku wieczorowi i znajduje, że dziecko huśtają dyabli i wrzeszczą huśtając:
„U-u-, mozis barns, tiejszam pamastys!” –	„U-u, mozīs bārns, teišam pamastys!” –	„U-u, małe dziecię, zostawione umyślnie!”
Jej cik at-jemia nu tos lejgoszonas nu inajdniku, posza nuza-biejda i barnu nu-mucieja i obi nu-myra.	Jei cik atjēme nu tuos leiguošonas nu inaidnīku, poša nūzabeida i bārnu nūmūceja i obi nūmyra.	Z trudem je odebrała od nieprzyjaciół, sama się wystraszyła i dziecko się namęczyło i obydwoje z tego umarli.