Fraszki 21 (490)

Type: bajka

Comment: Ulanowska 1895.

Access: public

Phrases

Orthographic	Translettering	Translation (PL)	Translation (EN)	Morphology	Phonetic	Comment
Goja skraŭćś iz satu nu dorba, –	Guoja skraucs [!] iz sātu nu dorba, –	Szedł krawiec do domu z roboty,
goja pa cielu, jam arszins dzielża rukâ, jis it aca-śpizdams kaj ar wiezieniu i wieras, ka at-it wyłks jam prietim.	guoja pa ceļu, jam aršins dzelža rūkā, jis īt acaspīzdams [atzaspīzdams] kai ar viezeņu i verās, ka atīt vylks jam pretim.	szedł drogą, miał arszyn żelazny w ręku, szedł opierając się jak na lasce i widzi, że idzie wilk naprzeciw.
Jam nawa kur iz-biagt’ i wyłks nabag nu jô, sa-goja winu witu i stow’ wins piet’ winu prietim i wyłks nagriż ciela.	Jam navā kur izbēgt i vylks nabāg nu juo, saguoja vīnu vītu i stuov vīns pet [pret] vīnu pretim i vylks nagrīž ceļa.	Ani on niema gdzie uciec, ani wilk nie ucieka od niego, zeszli się w jedno miejsce i stoją jeden przed drugim i wilk nie usuwa się z drogi.
Soka tys skraŭćś iz wyłku: „A ku?	Soka tys skraucs iz vylku: „A kū?	Mówi ten krawiec wilkowi: „A co?
tu ar szu wiejktiś gribi, ka tu ciela nagriź?...	tu ar šū veiktīs gribi, ka tu ceļa nagrīz? ...	ty chcesz się boruchać, skoro się z drogi nie usuwasz?
Nu, paga cikom tieŭ syłtu każucieniu sa-szyŭszkys, nu-jimszkys maru cik wajaga gara, cik płota!” –	Nu, paga cikom tev syltu kažuceņu sašyuskys, nūjimškys māru cik vajaga gara, cik plota!” –	Dobrze, zaczekaj, aż ci kożuszek ciepły uszyję i miarę wezmę, wiele trzeba długości, wiele szerekości!” –
Ajz-goja nu pakaliś, miereszkys jaŭ każucieniu tagad!	Aizguoja nu pakalis, miereškys jau kažuceņu tagad!	Zaszedł z tyłu, miarę brać na kożuszek,
Jis ti, mieriejdams, i ap-tyna aśti stipri ap ruku, –	Jis tī, miereidams, i aptyna asti stipri ap rūku, –	mierząc, obwinął ogon mocno koło ręki, –
a jis bieja pastipris cyłŭaks, –	a jis beja pastipris cylvāks, –	a był to silny człowiek, –
i sôka ar tu arszinu siśt’ jam par gołwu.	i suoka ar tū aršinu sist jam par golvu.	i zaczął tym aryszem buć go po głowie.
Ka tys wyłks grib giŭt’ ajz rukys, kuśt’, to jis ar arszinu par gołwu;	Ka tys vylks grib giut aiz rūkys, kūst, to jis ar aršinu par golvu;	Skoro wilk chce go chwycić za rękę, to on go arszynem po głowie,
syta, syta, cikom jaŭ smadzieni iz-lejda jam ora, jis sôka ar aśni pliŭtiet’ i skraŭczam aćś ajz-pliŭtieja, a skraŭćś wial styprok syta ju par tu.	syta, syta, cikom jau smadzeni izleida jam uora, jis suoka ar asni pliutēt i skraučam acs aizpliutēja, a skraucs vēļ stypruok syta jū par tū.	bił, bił, aż mózgi mu wylazły, dopiero zaczął krwią drz... i krawcowi oczy zadrz..., a krawiec jeszcze mocniej bije go za to.
Wyłks kaj saza-śtipia kaj biagt’ pacielu, taj aśtia pa-łyka ap ruku ap-tiejta i at-tryŭka ar wysu pirszkaŭli, a jis i nu-skriaja woj toli, woj tiwi, tys wyłks jaŭ, i soka taj skridams:	Vylks kai sazastīpe kai bēgt paceļu, tai aste palyka ap rūku apteita i atryuka ar vysu pirškauli, a jis i nūskrēja voi tuoli, voi tivi, tys vylks jau, i soka tai skrīdams:	Wilk wyciągnął się jak długi uciekać, tylko ogon został koło ręki obwinięty i oderwał się z całym kuprem, a wilk pobiegł i mówi tak biegnąc:
„Wot, kajds syłts skraŭcza każucieńcz!	„Vot, kaids sylts skrauča kažuceņč [kažuceņš]!	„Ot, jaki ciepły kożuszek krawca!
Naiszkys jaŭ nikod wiejktis ar skraŭci!	Naīškys jau nikod veiktīs ar skrauci!	Nie pójdę już nigdy z nim się mocować!
I barnu barnim pa-ścieszkys, kab naiz-tikt’ skraŭcza, ka sa-tiejkszkuszsz!	I bārnu bārnim pascieškys [pasacieškys], kab naiztikt skrauča, ka sateikškūšš!	I wnukom powiem, żeby krawca nie ruszyli jak go spotkają!”